Δημήτρης Αντωνόγλου
Σας έχει συμβεί να είστε στη δουλειά και να θέλετε να αποκοπείτε από τα πάντα και απλά να «διακτινιστείτε» στο τέλος του ωραρίου επειδή «δεν την παλεύετε άλλο;»
Συνέβη και στον Dan Erickson, όμως αυτός πήγε τη φαντασίωση του ένα επίπεδο παραπέρα. Την έκανε σενάριο και στο ντεμπούτο του έγραψε μια από τις καλύτερες σειρές μυστηρίου – επιστημονικής φαντασίας των τελευταίων χρόνων, εμβαθύνοντας πάνω στις εργασιακές συνέπειες της εταιρειοκρατίας.
Ο «Διαχωρισμός» (Severance) είναι μια σειρά 9 επεισοδίων στο Apple TV+ με σκηνοθέτη τον Ben Stiller (Κάτι τρέχει με τη Μαίρη, Γαμπρός της Συμφοράς) διαδραματίζεται σε ένα μέλλον όπου μια εταιρεία εμφυτεύει ένα μικροτσίπ στον εγκέφαλο των εργαζομένων της με τη θέληση τους. Μόλις περάσουν από αυτή τη διαδικασία, οι μνήμες των εργαζομένων χωρίζονται στα δύο. Ότι συμβαίνει στη δουλειά, παραμένει στη δουλειά και οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να το θυμηθούν έξω από αυτήν. Όταν βρίσκονται στη δουλειά, δεν γνωρίζουν τίποτα για τον εαυτό τους εκτός δουλειάς, δηλαδή τι έκαναν «χθες», αν είναι παντρεμένοι, αν έχουν παιδιά, βασικά δεν έχουν καμιά ανάμνηση από πράξεις που έχουν συμβεί εκτός του χώρου της δουλειάς. Την στιγμή που μπαίνουν στο κτίριο της δουλειάς και τη στιγμή που βγαίνουν από αυτό, στην ουσία αλλάζουν εαυτό.
Ο Stiller δημιούργησε έναν κόσμο που σε υποβάλλει να μην αισθάνεσαι άνετα, ενώ δεν ξέρεις ξεκάθαρα γιατί. Το δομημένο περιβάλλον είναι μίνιμαλ και τα δωμάτια υπέρ το δέον λιτά με τεράστιους «αρνητικούς χώρους». Δεν βλέπουμε πουθενά εξωτερικά παράθυρα. Οι διάδρομοι που συνδέουν τα δωμάτια είναι κλειστοφοβικοί. Μετα βίας χωράει να περάσει ένας άνθρωπος. Μια περιορισμένη παλέτα ψυχρών χρωμάτων «σπάει» διακριτικά τις μεγάλες λευκές επιφάνειες που διανθίζονται από ρετρό πινελιές. Η οπτική γλώσσα επί τούτου νήθει έναν ακαθόριστο δυστοπικό χωροχρόνο.
Κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της σειράς, από την ηχητική μπάντα απουσιάζουν τελείως οι περιβαλλοντικοί ήχοι εκτός από περιορισμένα «φουτουριστικά» ηχητικά εφέ όπως σπινθήρες και βουητά από καλώδια. Το soundtrack αποτελείται από original, μελαγχολικές ή αγωνιώδεις συνθέσεις του Theodore Shapiro, αλλά και γνωστά κομμάτια από διάφορα είδη μουσικής, από Metallica και Motorhead μέχρι Jazz και Blues. Η αριστοτεχνική μείξη εντείνει την δυσοίωνη ατμόσφαιρα.
Ο ρυθμός της σειράς είναι αργός και μεθοδικός όσον αφορά το ξετύλιγμα του μυστηρίου, αλλά ποτέ δεν αισθάνεσαι μονοτονία. Συντείνει στο αίσθημα ότι κάτι υφέρπει. Όλα είναι ενορχηστρωμένα για να αισθάνεσαι άβολα.
Οι χαρακτήρες είναι σαν να έχουν ξεπεταχτεί από παιχνίδι ρόλων. Έχουν μυστήριο, αφανή κίνητρα, ντύνονται από γκαρνταρόμπες χωρίς συνοχή εποχής και αρκετοί παίρνουν εκφράσεις που σε κάνουν να νομίζεις ότι έχουν επιστρατευτεί από καστ κομμένων ρόλων ταινιών του Alfred Hitckock ή της «Λάμψης» του Steven King. Η ερμηνείες είναι εξαιρετικές με ξεχωριστή αυτήν του βετεράνου Christopher Walken, βραβευμένου με Όσκαρ στην ταινία Ελαφοκυνηγός το 1978. John Turturro, Patricia Arquette, Tramell Tillman, Zach Cherry επίσης εντυπωσιάζουν.
Οι συμβολισμοί, οι τραγικές ειρωνείες και οι αναφορές στις φανερές και κρυφές πτυχές του εργασιακού βίου είναι πάμπολες. Από τα εξουσιαστικά παιχνίδια και τη συμπεριφορά μας στο εργασιακό περιβάλλον μέχρι τις ανούσιες και ευφημιστικές διακρίσεις και τίτλους του ύστερου καπιταλιστικού νεολογισμού που προσφέρονται ως πενιχρό αντάλλαγμα της παραχώρησης της ζωής μας στην εταιρεία – ηγεμόνα.
Το Severance θα σας κάνει να αξιολογήσετε τη δική σας ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και να στοχαστείτε πάνω στην προσωπική σας διαδρομή εντός και εκτός του εργασιακού σας βίου.
Προβάλλεται από το Apple TV+
