Το ένστικτο των ανθρώπων συμπεριλαμβάνει την επιθετικότητα, σαν οπλο και έκφραση του φόβου τους στον αγώνα για επιβίωση. Αυτήν την περιορίζει σε πρώτο επίπεδο η μεγαλύτερη ανάγκη για συνεργασία με τους άλλους ανθρώπους πάλι με σκοπό την επιβίωση. Οι άνθρωποι συμφώνησαν στην αρχή κάποιους άγραφους κανόνες για να ρυθμίσουν αυτή τη σχέση. Η αρετή και η ηθική είναι άρρηκτες προϋποθεσεις για τη διατήρηση της συνεργασίας.
Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι σχημάτιζαν μεγαλύτερες κοινωνίες με πιο πολύπλοκες σχέσεις οι κανόνες αυτοί έγιναν πρωτα προφορικοί και κατόπιν γραπτοί με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Κώδικα του Χαμουραμπί στην αρχαία Βαβυλώνα και ονομάστηκαν νόμοι. Αυτοί οι κανόνες ιστορικά περιελάμβαναν αναπόφευκτα και την τιμωρία αυτού που τους παρέβαινε.
Παράλληλα ο άνθρωπος άρχισε να εξερευνά τη σχέση του με τον εαυτό του και το περιβάλλον μέσα από τη ανάπτυξη της επιστήμης της φιλοσοφίας και της τέχνης. Αποκτώντας γνώση και στοχασμό και εξαλείφοντας τους περισσότερους φόβους του για επιβίωση άρχισε να νιώθει μεγαλύτερη ενσυναίσθηση και κατανόηση της αξίας της ζωής και της φύσης πέρα από εκείνον. Αυτό ονομάστηκε πολιτισμός.
Βέβαια στο DNA του ανθρώπου παραμένουν τα γονίδια που τον κανουν φοβισμένο και επιθετικό. Η εξέλιξη χρειάζεται εκατομμύρια χρόνια για να τα λειάνει και δεν ξέρουμε αν θα συμβεί κιόλας. Την ίδια στιγμή ο ρυθμός των κοινωνικών αλλαγών που συντελείται από την επιστήμη και την τεχνολογία είναι απίστευτα γρηγορότερος.
Όμως στον ανθρώπινο εγκέφαλο το λογισμικό μπορεί να αλλάζει το υλικό. Στην ουσία υλικό και λογισμικό είναι πεπλεγμένα. Σε ένα βαθμό γινόμαστε ότι στοχαζόμαστε και ότι κάνουμε. Για αυτό και η παραγωγή και κατανάλωση πολιτισμού είναι καθοριστικής σημασίας για τη διαμόρφωση του εαυτού μας και της σχέσης μας με την κοινωνία και το περιβάλλον.
Για να το πετύχουν αυτό οι κοινωνίες χρειάζεται να εξασφαλίζουν στους πολίτες τους συνθήκες για να ανθίζει ο πολιτισμός. Υγεία, παιδεία, εργασία, ασφάλεια και αρκετό ελεύθερο χρόνο.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων σήμερα εργάζεται ασταμάτητα χωρίς να μπορεί να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη. Και αυτό αν έχει δουλειά. Την ίδια στιγμή το 1% δεν προλαβαίνει να καταναλώσει σε 100 ζωές ότι έχει. Αυτό το μοντέλο είναι επόμενο να γεννά τέρατα σε μεγάλες κλίμακες και να καταστρέφει τον πλανήτη. Είναι προφανώς μη βιώσιμο και με εσφαλμένη και καταστροφική αξιακή ιεράρχηση η οποία πρέπει να αναθεωρηθεί χθες
